Joanna Beretta-Molla przyszła na świat na świat 4 października 1922 r. w pobożnej, wielodzietnej rodzinie w Magencie k. Mediolanu. W czasie studiów medycznych intensywnie działała w Akcji Katolickiej i Stowarzyszeniu św. Wincentego à Paulo. Zachowane z tego okresu dokumenty świadczą o ogromnej dojrzałości jej wiary.
Jednocześnie Joanna interesowała się modą, przeglądała żurnale – była elegancką i zadbaną kobietą. Umiała prowadzić samochód, co w tamtych czasach było rzadkością wśród kobiet. Jedna z przyjaciółek mówiła o św. Joannie: „Joanna miała usposobienie łagodne, a oblicze promienne, ale była bardzo spokojna, duszę miała czystą, a serce hojne. Roztaczała wokół siebie wielki spokój, miała wiarę, którą zarażała innych – wszystkie osoby, które się z nią widywały, czuły się przywoływane przez Kościół”.
W swojej praktyce lekarskiej kierowała się czterema zasadami. Po pierwsze: dobrze wykonywać swoje obowiązki i pogłębiać wiedzę. Po drugie: być uczciwym lekarzem, by zdobyć zaufanie pacjentów. Po trzecie: otaczać chorego serdeczną troską, bo kto dotyka ciała pacjenta, ten dotyka Ciała Pana Jezusa. Po czwarte: lecząc ciało, pamiętać także o duszach swoich podopiecznych.
24 września 1955 r. Joanna poślubiła inżyniera Piotra Mollę. Urodziła troje dzieci: Pierluigiego, Marię Zytę i Laurę. W 1962 r. miało urodzić się kolejne dziecko. Okazało się jednak, że życie maleństwa jest zagrożone – w macicy matki zaczął rozwijać się włókniak. Lekarze zaproponowali usunięcie nowotworu razem z macicą – oznaczałoby to jednak śmierć dziecka, na co nie mogła się zgodzić Joanna. „Jeśli trzeba będzie wybierać między mną a dzieckiem – żadnych wahań. Żądam, abyście wybrali dziecko” – powiedział wtedy do męża.
W Wielką Sobotę przyszła na świat zdrowa córka – Joanna Emanuela. Niestety, stan matki szybko się pogarszał. Tydzień później, 28 kwietnia 1962 r., umarła. Oddała swoje życie za dziecko, by mogło się bezpiecznie urodzić. Tak jak św. Jan Paweł II zmarła w wigilię święta Bożego Miłosierdzia, które jeszcze wtedy nie było oficjalnie ustanowione przez Kościół, ale o dacie, którego mówił Pan Jezus siostrze Faustynie. To nie mógł być przypadek…
Św. Jan Paweł II beatyfikował Joannę podczas Światowego Roku Rodziny 24 kwietnia 1994 r., a kanonizował ją dziesięć lat później – 16 maja 2004 r. Na uroczystej Mszy św. byli obecni m.in. mąż Joanny i najmłodsza córka – Joanna Emanuela.
Św. Joanna jest patronką lekarzy, małżeństw, rodzin, dzieci poczętych, matek w stanie błogosławionym, Akcji Katolickiej i naszą – Obrońców Cywilizacji Życia. Jej wspomnienie obchodzone jest 28 kwietnia.
Hymn na cześć uśmiechu
(ułożony przez św. Joannę Berettę-Mollę)
Uśmiechaj się do Boga, od którego każdy dar pochodzi.
Uśmiechaj się do Boga Ojca w modlitwach coraz bardziej doskonałych.
Uśmiechaj się do Ducha Św.
Uśmiechaj się do Jezusa idąc na Mszę św., do Komunii św., podczas nawiedzenia.
Uśmiechaj się do tego, który uosabia Chrystusa – Ojca Świętego, wyznając wiarę.
Uśmiechaj się do Najświętszej Maryi Panny – wzoru, do którego mamy dostosować nasze życie, tak aby ten, kto patrzy na nas, mógł żyć lepiej i po Bożemu myśleć.
Uśmiechaj się do Anioła Stróża, dlatego, że został nam dany przez Boga, aby nas zaprowadzić do raju.
Uśmiechaj się do rodziców, braci i sióstr, nawet wtedy, kiedy nakładają nam obowiązki, które sprzeciwiają się naszej pysze, ponieważ mamy być iskrami radości.
Uśmiechaj się zawsze przebaczając zniewagi.
Uśmiechaj się do wszystkich, których Pan posyła do nas w ciągu dnia.
Świat poszukuje radości, ale jej nie odnajduje, ponieważ jest oddalony od Boga. My zrozumiawszy, że radość pochodzi od Jezusa, z Jezusem w sercu niesiemy radość. On będzie siłą, która nam pomaga.
